برندگان جوایز جشنواره جهانی فیلم گوتنبرگ

جشنواره جهانی فیلم گوتنبرگ که روز ۲۷ ژانویه افتتاح شده بود، با اهدای جوایز خود موسوم به "جوایز اژدها" به کار خود پایان داد.

در سال ۱۹۷۹ ، زمانی که جشنواره فیلم گوتنبرگ با نمایش تنها هفده فیلم در سه سالن سینما افتتاح شد، شاید کسی گمان نمی کرد که این جشنواره به مهمترین جشنواره سینمایی کشورهای اسکاندیناوی و از جهت کمی به یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌های اروپا بدل شود.

حالا جشنواره گوتنبرگ هر ساله در اواخر ژانویه و اوایل فوریه، بیش از چهار صد فیلم از بیش از هفتاد کشور دنیا را گرد می آورد و تعداد بلیت‌های فروخته شده آن از مرز صد و سی هزار فراتر می‌رود.

برندگان جشنواره

جایزه اژدهای بهترین فیلم جشنواره که به فیلمی از کشورهای اسکاندیناوی تعلق می گیرد، به فیلم "شریک اورهایم" ساخته آریلد اندرسن از نروژ تعلق گرفت. این فیلم قصه پسر نوجوانی را دنبال می کند که ناگهان مادرش او را از خواب بیدار می کند تا خبر مرگ پدرش را به او بدهد.

این فیلم جایزه نقدی یک میلیون کرونی (حدود صد و پنجاه هزار دلار) جشنواره را برد که یکی از بزرگ‌ترین جوایز نقدی در جشنواره های جهانی فیلم محسوب می شود.

جایزه اینگمار برگمان هم که هر ساله به یک استعداد تازه که به شکلی راه و روش اینگمار برگمان، فیلمساز برجسته سوئدی را دنبال می کند، اهدا می شود، امسال به فیلم "بدن آسمانی" ساخته آلیس ورواچر از ایتالیا تعلق گرفت. این فیلم هم قصه یک دختر سیزده ساله را روایت می کند.

مرجان ساتراپی به همراه همکارش ونسان پارانو برای فیلم "مرغ و خورش آلو" نامزد دریافت این جایزه بود، اما موفق به دریافت آن نشد.

سینمای ایران

جشنواره گوتنبرگ از حدود دو دهه گذشته، تقریباً هر سال فیلم‌هایی را از سینمای ایران به نمایش گذاشته است.

جوایز این جشنواره به اژدها معروف هستند

سال گذشته فیلم های "عرق سگی"، "اوریون"، "آفساید"و "دیگری" در جشنواره گوتنبرگ به نمایش درآمدند و جایزه بهترین فیلم مستند هم نصیب نیما سروستانی، سازنده فیلم "ارزش من پنجاه گوسفند بود" شد. فیلم آقای سروستانی درباره فروش دختران در افغانستان بود.

امسال هم فیلم های "به امید دیدار" و "سوگ" از داخل ایران و فیلم های "کات" و "مرغ و خورش آلو" از سینماگران مهاجر ایرانی در جشنواره به نمایش درآمد.

به "امید دیدار" ساخته محمد رسول‌اف که اولین بار در جشنواره کن به نمایش درآمد، زندگی زن وکیلی را دنبال می کند که قصد دارد ایران را ترک کند.

رسول اف که پس از آزادی از زندان این فیلم را ساخت، سعی دارد تصویری از شرایط سیاسی امروز ایران را برای مخاطب فرنگی به نمایش بگذارد.

سوگ ساخته مرتضی فرشباف که اولین فیلم یک فیلمساز جوان است، با تصویر ساده‌ای از رابطه یک زوج ناشنوا و کودکی که شاهد آنهاست، سعی دارد تلخی زندگی را به تصویر بکشد.

داستان کات، آخرین ساخته امیر نادری در ژاپن می گذرد و حکایت جوان عاشق سینمایی را بازگو می‌کند که خود را به کیسه بوکس مافیای ژاپن تبدیل می کند تا قرض هایی را که برادرش بالا آورده، پس دهد.

مرغ و خورش آلو ساخته مرجان ساتراپی و ونسان پارانو، قصه تلخ ویولن نوازی را در دهه سی تهران روایت می کند که خودش را در خانه حبس می کند تا بمیرد.

این فیلم که برای اولین بار در جشنواره ونیز به نمایش درآمد، عکس العمل های متفاوتی را برانگیخت. برخی از "سبک بصری" فیلم تمجید کردند و برخی از "فیلمنامه نه چندان پخته" آن انتقاد کردند.

نمایش هر کدام از این چهار فیلم در گوتنبرگ با سالن‌های پر از تماشاگر روبه‌رو شد.

درباره ایران

موقعیت سیاسی این روزهای ایران در دو فیلم ساخته فیلمسازان و روزنامه‌نگاران خارجی مورد توجه قرار گرفت.

فیلم "نامه‌هایی از ایران" ساخته مانون لوآزو، روزنامه‌نگار و فیلمساز فرانسوی، به وقایع پس از انتخابات ایران می پردازد و تصویری از مادران داغدار و جنبش های دانشجویی ارائه می کند.

فیلم در مصاحبه مفصل با مادر سهراب اعرابی و نمایش ویدئوی حرف های او در شورای شهر و زمانی که جسد پسرش را تحویل می گیرد، کشته شدن این جوان ۱۹ ساله را به عنوان سمبل کشته شدگان اعتراضات مردمی دنبال می کند.

در عین حال با مصاحبه با کسانی که می گویند شکنجه شده اند و مردم عادی ، وضعیت سیاسی و اجتماعی ایران امروز را دنبال می کند.

فیلم "فرشتگان در آستانه مرگ" ساخته آلساندرو گولینلی و روکو برنینی وضعیت "همجنس‌گرایان و اعدام شدگان زیر هجده سال" در ایران امروز را مورد بررسی قرار می دهد.

فیلم در مصاحبه با یک وکیل و مسئولی از عفو بین الملل و همین طور استفاده از تصاویر ویدئویی به مساله "ممنوعیت همجنس گرایی و حکم اعدام برای آن" در ایران امروز اشاره می کند و با نمایش عکس ها و مشخصات نوجوانان اعدام شده، تصویر خود را ارائه می کند.